Het is november. De dagen worden al korter. De duisternis valt ’s avonds vroeg in. En ook ’s ochtends staan we in het donker op. Pepernoten liggen al weken in de schappen van de supermarkt. Je voelt het overal. Het is al weer bijna Sinterklaas. Als vanzelfsprekend gaan mensen daarna over naar kerst. De ene buurman begint vol enthousiasme zijn bomen en struiken met lampjes te versieren. Andere tuinen volgen. De eerste kerstbomen duiken op. In de huiskamers worden kaarsen ontstoken. Eindelijk het wordt weer een beetje licht. Het licht brengt ons winterse sfeer en gezelligheid.
Normaliter ga ik pas op dat moment denken aan het versturen van kerstkaarten. Elk jaar maar weer zo’n 50 kerstkaarten sturen. Ik vond dat onzin. Daarom ben ik er een paar jaar geleden mee gestopt. Maar ook dat voelt weer niet fijn. Daarom heb ik dit jaar besloten het anders aan te pakken. Ik ga dierbaren die ik niet vaak zie, maar die ik toch in mijn hart gesloten heb een kerstgroet sturen. En dan ook met een echte mooie kaart. Niet zo’n tien uit een dozijnkaartje uit een pakketje van een grote drogisterijketen.
Voor mij is de kaartenserie met de Eland, IJsbeer en de Yak van Lotte en Janneke, de zussen van De Krantenkapper hiervoor perfect. Werkelijk prachtig vormgegeven kaarten. Kaarten die tevens te gebruiken zijn als waxinelichthouder. Van de ontvanger wordt wel een klein beetje DIY knutselwerk verwacht. Maar dan krijgt hij ook vast en zeker een mooi plekje. Dus, ik stuur dit jaar geen kerstkaart. Ik stuur een kerstlichtje.
Geschreven door: Mariëlle
